Filosofie?

Tijdens de krantenwijk schieten wel eens dingen in mijn hoofd, waar ik dan serieus over ga nadenken.
Ik kwam op een gegeven moment met een filosofische vraag.

Ik stel die vraag nu even aan jullie.

Als je het hebt over de realiteit, gaat het dan over de realiteit die je ziet of over de realiteit die er gewoon is?

Hoe zou jij realiteit definiëren? Als "waarheid", of als iets dat echt vast staat en volgens vaste patronen beweegt, als wiskunde? Ik denk dat je daar eerst de streep moet trekken.

Toevallig had ik laatst een discussie met Tarquinius Guido over een dergelijk onderwerp. Ik weet niet precies meer wat het was, maar het was ongeveer hetzelfde. Persoonlijk ga ik er van uit dat als je vanuit een menselijk perspectief kijkt er geen vaste waarheid bestaat. Iedereen kijkt op een andere manier tegen het leven aan en ook iedereen heeft daarom een eigen interpretatie, dus een eigen waarheid. Mensen die kleurenblind zijn zien het leven anders dan mensen die dat niet zijn, dus die interpreteren het leven ook heel anders. Vanuit menselijk perspectief is er naar mijn mening dus geen "vaste" realiteit, omdat deze per persoon verschilt.

Ik ben echter ook overtuigd van het feit dat er ook, mits je niet kijkt vanuit een menselijk perspectief, waarheden bestaan. De wet van de zwaartekracht bijvoorbeeld is een waarheid, of realiteit, waar je niet omheen kunt. Iedereen zal deze als algemeen geldende realiteit moeten accepteren. Zwaartekracht is er, punt. In zekere zin zijn er dus ook vaste waarheden/realiteiten, maar daarvoor moet je het menselijk perspectief verlaten en objectief kijken.

Een mooie mengvorm van beide is de dood. De dood is zeker, aan de dood valt niet te ontsnappen; maar iedereen interpreteert het anders en maakt er dus een andere waarheid van. De een gelooft niet in leven na de dood, bijvoorbeeld Arrius Agrippa, en de ander gelooft er weer wel in. Ikzelf verkies scepticisme, maar in zekere zin zoeken we denk ik allemaal een geruststelling op dat gebied. Al met al kan je de vaste en niet-vaste waarheden misschien helemaal niet zo goed van elkaar onderscheiden.

Zelf ga ik dus uit van, in jouw worden, zowel een realiteit die je ziet als een realiteit die is. Je kan natuurlijk verder jezelf afvragen welke van deze belangrijker is; de vaste, omdat ie niet kan veranderen, of de interpretatie omdat je alles wat vast is in zekere zin kunt interpreteren. En zo kom je dus tot een soort mengvorm, maar ik heb nu genoeg gesproken.

Next.

Hoe kijk je dan tegenover de politici?
Als zij handelen zijn er vaak mensen die de politici niet reeël vinden.

In principe zijn politici kortzichtig/bekrompen. Ze kijken alleen naar hun eigen ideeën/ideologie.
Dat lijkt mij dat hun manier van handelen niet juist is en ze vertellen ons dat zij het "juist" doen.

Zijn politici dan illisionair?

Denk je nu niet dat je heel erg generaliseert? Ik ben de eerste die zal erkennen dat het altijd beter kan in de politiek, maar niet alleen politici zijn daar de oorzaak van. We leven nou eenmaal in een democratie en het is te makkelijk om met het vingertje te wijzen als het niet goed gaat.

Het nadeel van democratie is namelijk dat politici zowel afhankelijk zijn van stemmen als van andere politici. Als een partij 10% van de zetels in handen heeft en bijv 6 partijen de overige zetels dan kunnen ze bij de verkiezingen wel keihard schreeuwen dat ze dingen gaan veranderen, maar als de overige partijen het er niet mee eens zijn houdt het gewoon op. Natuurlijk, als je constant je poot stijf houdt zullen de kiezers op een gegeven moment ook wel doorhebben dat je echt staat voor wat je verkondigt en zul je steeds meer stemmen vergaren, maar de politici in Nederland denken nou eenmaal niet aan de toekomst (dat blijkt wel uit de bezuinigingen op studenten).

Maar ook het feit dat ze op stemmers moeten rekenen is waardeloos. Als je niet doet wat men van je verwacht, of als je dingen verkondigt die niet lekker liggen bij de kiezers, dan ben je uitgeschakeld. Dat wil je als politicus natuurlijk zoveel mogelijk vermijden, al helemaal als partij. Dit komt de eerlijkheid in de politiek niet echt ten goede.

Mijn politieke voorkeur zie je dan ook terugkomen in het politieke systeem van Fathos, wat ik voor het gemak maar een omnicratie noem: "alle" politieke systemen zijn vertegenwoordigd. Of dat werkt is nog maar de vraag natuurlijk, maar op die manier zijn er wel genoeg mensen die kunnen zeggen "We doen het zo, want dat is nou eenmaal goed voor het land."

Hoe het ook zij, natuurlijk zijn er ook legio politici die liegen en bedriegen, daar moeten we eerlijk over zijn en blijven. Ja, zij zijn dan zoals jij het verwoord illusionair, maar er zijn hopelijk genoeg mensen die staan voor wat ze verwoorden, maar niet de mogelijkheid hebben om tot actie over te gaan. In het geval van het blondje is dat misschien goed, maar dat terzijde. Misschien dat ik maar een politieke partij opricht. Ooit.